Wysokość wieży - 33,4 m.

Wysokość światła - 75 m n.p.m.

Budowę latarni w Stilo rozpoczęto w 1904 roku. Na wysokiej zalesionej wydmie zbudowano szesnastokątną, metalową wieżę ustawioną na granitowej podstawie. Prace budowlane ukończono w 1906 roku. Wtedy na latarni rozbłysło pierwsze światło, a dawały je palniki gazowe umieszczone w urządzeniu optycznym składającym się z luster i pryzmatów. Źródło światła na latarni było zmieniane dwukrotnie: w latach trzydziestych na dyskową soczewkę z 1000 W żarówką oraz w 1975 roku na żarówki reflektorowe umieszczone w panelach na obrotowym stole.

W takim wyglądzie, po odnowieniu elewacji w 1997 r., latarnię możemy podziwiać do dzisiaj. Obok wieży stoi domek latarników. Jako ciekawostkę możemy podać, że jako latarnik pracuje tu także kobieta. Źródłem światła są 24 reflektorowe żarówki umieszczone po 8 na trzech obrotowych panelach. Przy obserwacji obracających się reflektorów z oddali rozbłyski światła trwają 0,3 s z przerwami odpowiednio: 2,2 s , 2,2s i 6,7 s. Szyby latarni pozwalają obserwować jej światło tyko od strony morza. Stilo, podobnie jak Czołpino, leży z dala od większych ludzkich siedzib.